a writer, eh? not really. but why? because i'm a hopeless romantic. taunt me. laugh like the hyena. do the hokey-pokey. pounce on me. tell me how hopeless i am... real hopeless. go ahead. that's fine with me...
or share some pity and feel my pain. isn't that him, the dying martyr? oh, the poor chap. look at his frail limbs and fragile soul. but no, no. you'd never say that.
because i'm just a freakin' writer who no one cares about.. do tell me if i'm wrong, huh. not that i care.
did you hear me?
ace | adam | anna | ate airuz | ate aleth | ate anna | ate kimie | ate kris | ate lorine | ate norai | ate patit | bricci | cynthia | dana | desa | dina | gelynne | gerald | graziella | hazel | jaimee | jamie | janica | jason | jenny | justin | kathy | kuya dean | kuya james | kyreen | larz | m.a.j.i.k. | macy | marella | miles | phimie | raphael | rhio | pikselot | swastika | toki | yeye/valen
speak up...
past notes
April 2005
June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
credits
layout by qamuri
template hosted by blogskins
image hosting by photobucket
comment and trackback system by haloscan
javascript by dynamic drive
based on dictionary.com
"gab?"
nagliliwaliw ako nun sa tong-its, nang tinawag ako ng isa sa mga kaklase ko. kaya naman hinarap ko siya. andami nila dun, lahat nakatingin saken. tapos sabi nung tumawag, "ang kapal ng eyebags mo."
natahimik ako bigla. tapos, bigla kong hinanap yung salamin ko... pagkatapos ng ilang sandali naalala kong wala na nga pala akong salamin.
kaya naman pumunta ako agad sa may banyo, kung saan may salamin... binasa ang mukha. pinunasan ng panyo. tinignan ang replika ng sarili... ng malapitan. at totoo nga. hindi lang makapal ang eyebags. dumami pa mga tigyawat. at kapansin-pansin din ang pamumula
ng mukha. wala na naman akong sunburn.
siguro nga sa sarili lang yun. sabi nga nila, "stress lang yan." o kaya ang hilig ko lang talagang magpuyat. pwede ring dahil pihikan ako sa pagkain (sabi nga nila pumapayat daw ako eh).
pero, di kaya dahil sa ang dami kong iniisip? di kaya sumuko na puso ko sa mga pangyayari?? di kaya ako lagnatin ulit dahil sa mga pinaggagawa ko?
o di kaya masyado na akong maraming tinatanong sa sarili ko, na nagdudulot ng panghihina ko??
sige. tingin niyo ba, magulo ako?
sorry, hindi ko masagot yung mga tanong. di kaya mas mabuti nang pabayaan na lang yan???
DEAR READER,
This blog site is no more used by the writer.
Please proceed to his NEW SITE if you're still interested at what's happening to him.
However, if you persist...
click on this icon.
THANKS. If you want to dig deeper into his past... Click here.
 |